Όταν έχω εσένα
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά
και πιάνω μες στα χέρια μου
τον κόσμο να τον φτιάξω……
Γνωστό το τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου. Αγαπήθηκε όσο λίγα, γιατί ακριβώς ξεδιπλώνει το αίσθημα που δημιουργεί ένας έρωτας, μια αγάπη δυνατή, διαφορετική.
Αν με ρωτήσεις πώς θα ήθελα να είναι η ιδανική σχέση, δε θα σου πω ούτε με τον πιο όμορφο, ούτε τον πιο πλούσιο και λοιπά παρελκόμενα. Θα σου πω με αυτόν που θα με κάνει να εμπνέομαι. Να εμπνέομαι να γίνομαι καλύτερη.
Πιο σίγουρη, πιο σταθερή, πιο ασφαλής. Με αυτόν που με το παράδειγμά του θα με κάνει να τον θαυμάζω. Που θα με κάνει να γελάω, να θέλω να τον βλέπω συνέχεια και να θέλω να θυμάμαι από αυτόν. Να θέλω να δημιουργήσω αναμνήσεις μαζί του, χωρίς εγγυήσεις για το πάντα.
Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει ποτέ και για πάντα, μωρό μου.Υπάρχει μόνο τώρα, αύριο και γενικά κοντινό μέλλον.
Αυτοί είναι και οι πιο αυθεντικοί έρωτες.Αυτοί που δε ζητουν ούτε δίνουν εγγυήσεις. Που οι αναμνήσεις που αφήνουν είναι γεμάτες τρέλα, απρόοπτα, πάθος, αγάπη.
Αυτές είναι οι αναμνήσεις που θέλω να δημιουργήσω μαζί σου. Εσένα, που κάθε φορά που σου μιλάω ή σε βλέπω νοιώθω τα γόνατά μου να κόβονται.
Εσένα που μπορείς και με κάνεις να βλέπω την ουσία σε ένα κόσμο που υπολογίζει μόνο το περιτύλιγμα.
Nagging In Bed 